Een van de 4.155.476 Dominodaysteentjes handje geholpen?!

Life is like Dominoday, originally uploaded by guigui.

Record aan diggelen?

Afgelopen vrijdag werd het record van Domino Day verbeterd. Meer dan 4 miljoen stenen vielen in de hal in Friesland. Dat is positief nieuws. Wekenlang is er hard gewerkt om dit record scherp te stellen. De media uit binnen en buitenland heeft er flink wat aandacht aan besteed. Vooral ook toen de poging even negatief in het nieuws kwam. Onder toeziend oog van meester domino Robin Paul Weijers werd een in het pand verwaalde mus het leven ontnomen om de recordpoging veilig te stellen.
Ethische vragen werden gesteld. Wat mag je er voor over hebben om zo’n recordpoging te doen slagen? Het leven van een mus? Of het slinks manipuleren van onbereidwillige dominostenen?

Met trillende handen zien we Laurent en de andere bouwers een brug slaan voor de aanstormende rij dominosteentjes. De seconden tellen af, met een meter per seconde komen de steentjes eraan. Commentatoren gillen het uit, “Gaat het hem lukken? De wereld drukt op zijn schouders, hij kan zijn handen niet stilhouden. Kan hij die laatste steentjes op tijd neerzetten? Anders valt hier de recordpoging wellicht in het water. De rij kruipt omhoog, de eerste brugdelen worden genomen, de aandacht is bij de voorlaatste ligger. We zien de steentjes ook hier probreemloos de overkant bereiken. De euforie is onaards. Het is allemaal net gelukt, de steentjes vallen allemaal mooi in rij. Of toch niet?

Mij valt bij het laatste brugdeel een kleine onregelmatigheid op. Hier valt eerste het tweede, dan pas het eerste steentje. Is dat niet tegen alle wetten van Domino in?
Ik analyseer de 273.586 steentjes die daarvoor zijn gevallen, beeldje voor beeldje, frame voor frame. Daarbij valt me op dat alle steentjes in een bepaalde volgorde vallen. Wanneer een steentje in een bepaalde richting valt, duwt het het steentje ernaast in dezelfde richting om. Behalve bij de brug.
Daarbij valt ook het handje van de bouwer van de laatste brug op. Dat handje zit wel erg dicht bij die rij steentjes. Een klein ijzerdraadje in het verlengde van die hand tussen steentje een en twee, zou zomaar steentje twee als eerste kunnen omduwen.
Helaas, dit is slechts een hypothese, het is geen waarheid. Wellicht ben ik de enige die dit heeft gezien en dan kan iets niet als waarheid erkend worden. Zelfs niet als het tegen de wetten der natuur zou ingaan. Daarvoor moet een verschijnsel door meerderen gezien zijn en moet het zelfs reproduceerbaar zijn, wetenschappelijk bewezen. De hele opstelling van de bruggen zou dan in een lab nagebouwd moeten worden om na 100 pogingen te kunnen vaststellen dat er van de 100 keer niet een keer het tweede steentje voor het eerste steentje kan vallen. In Nederland kun je daar zelfs subsidie voor aanvragen.

Daarnaast moeten we ons de vraag stellen: Wie moet in deze maatschappij de waarheid aan het licht te brengen? De journalistiek? Die heeft net van Balkenende te horen gekregen dat ze meer positief nieuws moet brengen. Het vallen van het record is positief. Het manipuleren van de waarheid is negatief.

Dit stuk staat nu op mijn blog. Een eenzame blogger met een dvd recorder. Onlangs publiceerde een getuige op de moord van Seveke in Nijmegen zijn verslag op zijn weblog. Hij haalde het, na veel publiciteit, ook weer snel van zijn weblog af. "Misschien dat webloggers eens gaan nadenken stelde de weblog redactie van de Voolkskrant in een reactie hierop. Dat heeft mij in dit geval aan het denken gezet.

Moet ik mijn ervaringen wel publiceren? Ik wil graag meer aandacht voor positieve berichtgeving. Alles wat je aandacht geeft groeit. Waarom zou ik dan aandacht schenken aan deze futiliteit? In totaal gingen er 4.155.476 dominostenen om, dat positieve nieuws moet gevierd worden. Een dubieus vallend Domino-steentje in een rij van 4.155.476. Waar hebben we het over?

Moeten we niet meer aandacht besteden aan de grote lijn? Aan het positieve van deze creatieve uitspatting; het uitbeelden van fantastisch interessante verhalen in Dominosteentjes? Details zijn toch niet belangrijk?
Of toch wel?

Launch and Learn

Launch and Learn, originally uploaded by guigui.

De Waag hield woensdag de laatste van 4 bijeenkomsten met als thema 'Nieuw! Leren in de innovatiemaatschappij'. Mij bevielen vooral de ferme uitspraken van Rob van Kranenburg. "Het onderwijs moet meer ONzekerheid voor studenten creeren." Alleen zo leren studenten hun eigen weg te kiezen, hun eigen standpunten te formuleren, hun eigen toekomst te creeren. Launch and Learn is zijn credo.

Ik ben het daar hartgrondig mee eens. Ik predik en praktiseer dat standpunt ook, wat zich o.a. uitte in het studentenbedrijf 'NieuweDingenDoen' dat ik in 2003 opstartte. Studenten wisten niet waar ze aan begonnen, maar durfden die stap gelukkig aan. Er stond geen programma vast, er waren geen lessen geroosterd, geen competenties geformuleerd. Het enige houvast waren inspirerende quotes over ambitie, mijn instelling dat er meer in studenten zat dan er uit kwam, een passie voor Multimedia, een visie voor de lange termijn en een docent met een brede kennis en ervaring in het bedrijfsleven.
Launch & Learn !

The reasonable man adapts himself to the world; the unreasonable man persists in trying to adapt the world to himself. Therefore all progress depends on the unreasonable man.
• George Bernard Shaw; Man and superman, 1905

The greatest danger for most of us is not that our aim is too high and we miss it, but that it is too low and we reach it.
• Michelangelo Buonarotti 1475 - 1564

Onderweg vroegen studenten vaak, "Hoe weet ik nou of ik mijn studiepunten krijg?" Ik moest hen het antwoord schuldig blijven. Dat vond ik hun eigen taak en verantwoordelijkheid. Als mijn taak zag ik het om de door henzelf geformuleerde leerdoelen enkele weken na de start in persoonlijke gesprekken stelselmatig op te krikken. Ik zag dat er meer in zat dan er uit kwam.

Steeds weer, op verassende en niet vooraf geplande momenten in het proces, legde ik de lat een stuk hoger. Ik kon toen niet wennen aan de vertwijfelde blikken in de ogen van studenten. "Wat wil hij nou weer?" hoorde ik ze van binnen zeggen. Ik weet nu dat dit een plaats heeft. Ik weet nu dat het eigenlijk een emotie is die in de competentiematrix van de student moet worden geregistreerd. Wat was na die blik het resultaat? Deed de student netjes wat ik vroeg? Klapte hij dicht en kwam er geen reactie? Werd ik op mijn plaats gewezen met de reactie me niet te bemoeien met het prima lopende project?

Ze zijn best goed terechtgekomen.

"During my studies at the Academy for Digital Communication (Hogeschool van Utrecht, NL) Guido was the tutor which undeniably had the biggest impact on me. I was enrolled in his 'student talent incubator' NieuweDingenDoen where, as I understand it now, Guido pushed us to leave the beaten path (and never look back), think out of the box and be all you can/want to be (and don't care what another thinks about it). He set up and led NDD with a motivation and effort I have never seen in any other tutor. Although there were setbacks Guido carried on because it was what he believed in and has been a great inspirational source in doing so.

Guido thought me with an enormous dedication, not like a tutor but like a mentor. Although I surely had it in me from the beginning Guido made me consciously aware of my potential and led me to actively develop my 'go for it' personality. My motto now is 'a dream is just an unachieved goal' and I think there's a lot of his spirit in there. His guidance is, as I see it, a product of his creative personality and professional experience.

I am now a researcher at the Delft University of Architecture (Faculty of Architecture) where I work on R&D projects of dynamic/interactive structures and parametric CAD software (http://protospace.bk.tudelft.nl). An outstandingly exciting and creative job, and quite unusual for a HBO-graduate. I owe this to Guido again, because he introduced me to a collaborator of that research team.

I'll conclude this testimony before it turns totally into admirer's fan-mail by saying that Guido had a huge impact on the shaping of my personal/professional consciousness and that I am very grateful for everything he has done for me."
Dieter Vandoren

De paradox van ... de waarheid

De paradox van ... de waarheid
Er bestaat al een hele tijd een applicatie genaamd [Googlefight]. De site is niet gelieerd aan het bekende merk, maar maakt wel gebruik van de zoekmachine. Je kunt in deze applicatie twee begrippen invoeren om te zien welke de hoogste score oplevert bij de bekende zoekmachine. Niet dat [kwantiteit iets zegt over kwaliteit]. Twee controversiele begrippen invoeren en wachten op de uitkomst is soms een erg leuke bezigheid. Niet een die altijd diep filosofische overpeinzingen op gang kan helpen maar het kan wel. Wanneer bijvoorbeeld [my girlfriend het wint van Pamela Anderson], is er toch nog hoop in deze wereld.

"De waarheid verdient niet altijd een schoonheidsprijs".
Deze uitspraak (het is nog geen quote, dat wordt het pas wanneer anderen hem gaan gebruiken) heb ik gedaan naar aanleiding van een documentaire die ik zag over Einstein. De man had net met E=MC2 een gigantische stap gemaakt in de menselijke zoektocht naar de waarheid. De [meest bekende toepassing van die formule] verdient echter niet de schoonheidsprijs.